Dinsdag
5

september

Twaalf grafgedichten voor Kira van Kasteel

obiit October 1950

Eerste grafgedicht

Uw weefgetouw met purper, ros en groen,

geworpen en gewisseld naar uw lust,

uw spoel en spinnewiel zijn nu gerust.

Gij Spaansch, scherp vuur, in Holland koel

getemperd, maar nog brandend in het bloed

met  bittre prikkelingen door het zoet.

Gerecht, onomgekocht Inquisiteur,

hebt gij de menschen en hun Maker onderzocht

dan woordloos verder aan uw werk gewrocht.

Tengere kracht, en koninklijke keur;

Prinses, die d’assche rakelt in de haard,

was al uw armoe goud, omdat gij ’t waart.

De herfst bevrucht den grond met zomerpracht,

en gij wordt aarde, uw oogen mild en grijs,

uw sterke tanden worden zelve spijs.

Vaarwel in eeuwigheid, uw rust zij zacht!

Wij zijn bevrijd om u, die stoffeloos

alles ineens verliet, en vrijheid koost.’

Christine D’haen (1923-2009)