Vrijdag
8

september

Twaalf grafgedichten voor Kira van Kasteel

Vierde grafgedicht

Gelijk een wandtapijt, gewerkt uit wol en zijde,

ontworpen om Pomona's eeuwig fruit

vol donkergroen en rood in korven uit te spreiden,

in bosschen, park en wei, getorst door zware vrouwen

weemoedig bij dien overvloedigen buit,

geleek het leven u, zoolang gij 't mocht aanschouwen;

zoals een warm seizoen waarin de vruchten zwellen

naar sap en geur volkomen opgebeurd

boven de draagsters die half achterover hellen

heffend hun even volle rijkgebruinde borsten,

geleek het u, zoo smakelijk gekleurd

dat ’t hart der menschen gansch ernaar moest dorsten,

met een begeerte zoo ontbrand dat elk begeeren,

bevredigd, werd verdubbeld door een drift

om de bevrediging der lusten te vermeeren,

het hart verhongerd door een altijd durend derven:

het ware levenssap, een bitter gift

dat u vergiftigd heeft tot aan uw bitter sterven.

Christine D’haen (1923-2009)