vrijdag
17

januari

Op een besneeuwde rozenstruik

Stuif vrij, gevlokte sneeuw! op 't rozenstruikje neder

dat eenzaam in de tuin ontbladerd staat en kwijnt.

Uw wollig kleed bedekk' 't voor vorst en winterweder,

totdat de lente weer in al haar glans verschijnt!

Dan groei' het schoner op met nieuw verkregen kleuren

door 't glanzig purperrood des dageraads bestraald!

De dampkring van rondsom verspreide zoetste geuren

en heerlijk zij de bloem die op de stengel praalt!

Zo moge ook eens deze aarde ons stofflijk deel bedekken

als de opgestoven sneeuw dit dorre struikje doet!

Eens zal de morgenstond der eeuwigheid ons wekken

en 'tgeen hier duister is, wordt Hemelzonnegloed.

Lubbertus Rietberg (1783-1826)