maandag
20

juli

Rotterdam

Hoe vreemd ligt deze stad nu open,

Hoe is zij wonderlijk en licht:

De huizenlooze straten loopen

Van niets naar niets – toch niet ontwricht.

De hemel straalt als nooit te voren

Op waar der eeuwen bouw verdween –

De zomer heeft geen glans verloren,

De zon schijnt zooals ze altijd scheen.

Men gaat in innerlijke afzondering,

Herdenken hoe het is geweest,

En vindt zichzelf tot zijn verwondring

Geschokt veel minder dan bedeesd.

Klaag niet. Steeds bloesemen de tuinen

Boven verganklijkheid en wee:

Een herder rust thans op de puinen

Van Babylon en Niniveh.

J.C. Bloem (1887-1966)