zondag
12

juli

Joris

Ik heb vanavond, met de poes op schoot,

de onrust uit het beestje weggestreken,

waarbij de goedzak mij heeft aangekeken

met ogen zo onpeilbaar diep en groot,

dat het mij één moment heeft toegeleken

als was hij eeuwen lang al deelgenoot

van het geheim van leven en van dood

en nu dan op het punt stond om te spreken.

Een aandrang, waar hij niet voor is bezweken,

omdat hij langzaamaan de ogen sloot

en nog een lome haal gaf met zijn poot

als halve aai en onzachtzinnig teken

dat men hem ooit nadrukkelijk verbood

het zwijgen rond die zaken te verbreken.

Driek van Wissen (1943-2010)

Wanneer hij niet ging stappen in de stad

En thuis tot wat bezinning was genegen
Heb ik vaak uren op zijn schoot gelegen,
Het onbetwiste voorrecht van de kat

Hij streelde als in trance de onrust glad
En vroeg dan soms, het ogenblik ontstegen:
Wat kom je na je laatste adem tegen?
Alsof ik dit soort voorkennis bezat

Toch jammer dat hij niet besefte dat
Je niemand tot een uitspraak kunt bewegen
Die enkel stilte heeft als woordenschat

Maar nu hij zelf al tien jaar heeft gezwegen
Denk ik dat hij op vragen die hij had
Inmiddels wel een antwoord heeft gekregen

Ton Peters schreef bovenstaand sonnet als antwoord op Drieks gedicht 'Joris'.
Vandaag, precies 77 jaar geleden, werd Driek van Wissen in Groningen geboren

Helaas kon de Driekdag dit jaar door corona geen doorgang vinden.

Ton Peters