dinsdag

25

januari

 

 

De Laatste gast

 

'k Was sterk en jong. Geen mens die mededeelde

dat ik ooit oud en gammel worden zou.

Ik dacht alleen: bejaarden zeuren gauw

over hun makken, echte, ingebeelde.

 

Opeens was het zover. Ik had een weelde

aan blonde krullen, die verflensten grauw.

Pijn in mijn rug als ik een reistas sjouw.

Verdoemd de tijd die spataders penseelde.

 

Er is een oplossing. Elk mens wordt tachtig,

maar zonder ziektes, kwalen, iets verdachts.

En daarna sterven we spontaan, eendrachtig.

 

Een groots verjaardagsfeest. Men speecht welsprekend.

De laatste gast komt pas om twaalf uur 's nachts.

Het is de dood. Je hebt op hem gerekend.

 

Patty Scholten (1946-2019)

Uit 'De ziel is een pannenkoek' (Atlas, 2011)