Zaterdag

14

maart

DE DOUAIRIÈRE

Een ronde schelp gelijk op een verlaten strand,

staat dageliks aan 't eind van een der lange lanen,

in glanzende peignoir met bloemen flamboyant,

mevrouw de barones Van Vueren tot Terlasne.

Haar brede boezem hoog, gespierd de kleine hand,

houdt zij chauffeur en tuinman zelfs in rechte banen,

en maakt, met hare drie -en-tachtig jaar, te schand

de boze geesten die haar wor'mstekig wanen.

Zij heeft een zilvren maag en eet slechts groente en ooft,

maar leest nog zonder bril en vult haar krullig hoofd

met beurtlings Paul de Kock en Het Toekomstig Leven.

Zij heeft nooit aan de min of aards geluk geloofd,

maar heeft geschreid toen de baron haar werd ontroofd,

en in een klare stijl haar testament geschreven.

Uit: Parlando

Eddie du Perron