Donderdag
29
Augustus
De woestijn
heeft dorst.
Ik drink
minder water.
Daar krijgt
de woestijn
geen druppel van.
Mijn water
gaat in de kanalen
en wordt weggespoeld.
Ik heb dorst.
Het is mijn schuld
dat de woestijn
dorst heeft.
Er is een seconde
zoek.
De tijd
is op
de pijnbank gelegd.
De tong
van de tijd
is losgemaakt.
De tijd
heeft geschreeuwd.
De tijd
is geslagen,
getrapt
en vernederd.
Ze hebben
de tijd
voor het voetlicht
gebracht
en het geweten
stond in brand.
Maar er is
en er blijft
een seconde
zoek.
uit: “Verzameld Werk”
|
|
uit: Lunchpauzegedichten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten