Zaterdag
2

december

Het ouwe lijk

Mij doodslaan kon je niet, een duwtje van de trap,

een vlijmscherp keukenmes, kortsluiting genereren,

een doorgeroest balkon, onhandig inparkeren,

zo moeilijk is dat niet - maar jij bent veel te slap.

Was ervandoor gegaan! Dan kon een jonge meid

nou mooi de schimmel van je stramme voeten wassen

en vijfmaal wakker worden omdat jij moet plassen,

dat was ik van jouw akelig gesnurk bevrijd.

Je komt niet uit je stoel, weet niets beter te doen

dan met dat helse smoel zeuren over bezwaren

en wetten als de sufste van de ambtenaren

op je kantoor. Maar goed, je hebt een mooi pensioen

en dat komt ons van pas als wij de stad in gaan:

de kinderen zijn groot, wij gaan gezellig eten,

jij ligt voor dood op bed, vervaarlijk, godvergeten.

Wij rouwen niet om jou, want jij hebt afgedaan.

Koos Hagen 

Dagkalender van de poëzie 2006